Ετοιμασίες Γιορτής Beltaine

Είχαν ήδη περάσει 3 μέρες από τα γεγονότα εκείνης της νύχτας στο λαβύρινθο του κήπου. Εκείνη τη νύχτα δε κατάφερε να τη βρει ενώ τον ενημέρωσαν ότι έφυγε από το κάστρο την άλλη μέρα με την αυγή. Αυτός όμως κρατούσε ακόμα το μήνυμά της: "θα σε περιμένω" Ήταν σίγουρος ότι δεν έκανε λάθος, το 'χαν άλλωστε συζητήσει νωρίτερα εκείνο το βράδυ. Η γιορτή τη φωτιάς θα γινόταν με τη νέα σελήνη και οι προετοιμασίες δε θα αργούσαν αν ξεκινήσουν. Κι αυτός κάλπαζε προς το δάσος των Σερρών. Δεν ήξερε τι τον τρόμαζε περισσότερο, ο ανταγωνισμός ή πιθανότητα να μη την αναγνωρίσει. Μα δεν είχε χρόνο για αμφιβολίες, έπρεπε να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο, έπρεπε να την ξαναδεί.

Την επόμενη μέρα τα χαράματα η Ocean σηκώθηκε μάζεψε τα πράγματά της και έφυγε απο το κάστρο. Άφησε το δώρο του γάμου στο πορτιέρη μιας και το ζεύγος θα ήταν πολύ απασχολημένο για να το ενοχλήσει. Πήρε το άλογο της και έφυγε καλπάζοντας προς το Κιλκίς. Ίσως έπρεπε να ξεκινήσει τις ετοιμασίες για την γιορτή λίγο νωρίτερα. Ίσως να την έκανε να ξεχάσει όλη αυτή την ιστορία. Μπήκε μέσα στην πόλη και πήγε απο πόρτα σε πόρτα να ιδοποιήσει άντρες και γυναίκες για τις ετημασίες. Οι άνθρωποι έβγαιναν παραξενεμένοι στις πόρτες τους, μα μόλις άκουγαν τα νέα έτρεχαν χαρούμενοι να ετοιμαστούν για να πάνε στο δάσος. Η Ocean τους κοιτούσε καβάλα στο άλογο της και χαμογελούσε. Όταν μαζευτήκαν αρκετοί στην πλατεία του Κιλκίς ξεκίνησαν προς το δάσος.
- Ας πάνε μερικοί να μαζέψουν στάχυα για τα ομοιόματα. είπε Θα μας φανούν χρήσιμα!
Μετά από μερικές ώρες περπάτημα φτάσαν στο ξέφωτο.
- Μας χρειάζονται, τα ομοιόματα, οι στήλοι γι' αυτά και οι μάσκες. Τα υπόλοιπα μπορούν να γίνουν όταν γυρίσω. Πάω να φέρω και τους άλλους απο τα άλλα χωριά.
Ξανανέβηκε στο άλογο της και κάλπασε προς την μεριά των Σερρών.

Είχε ήδη βραδιάσει αλλά δεν τον ένοιαζε. Το ταξίδι του έφτανε στο τέλος του. Βρισκόταν ήδη μέσα στο δάσος των Σερρών και στο βάθος φαινόταν καπνός από φωτιά. Δε μπορούσε παρά να είναι οι προετοιμασίες για τη γιορτή. Έκοψε ταχύτητα, φόρεσε τη μάσκα του και κάλπασε αργά παρατηρώντας πολύ προσεκτικά τη περιοχή γύρω του. Το να γνωρίζει το έδαφος θα του 'δινε ένα μικρό πλεονέκτημα. Ίσως κατάφερνε και να την αναγνωρίσει...

H Ocean έφτασε στις Σέρρες το βραδάκι. Έμεινε να ξεκουραστεί σε ένα πανδοχείο όπου της ετοίμασαν και ένα ζεστό πιάτο φαΐ. Την επόμενη μέρα μάζεψε πάλι όσο κόσμο μπόρεσε στην πλατεία και τους ενημέρωσε για την γιορτή. Ορισμένοι το απέρριψαν αμέσως, άλλοι παραξενεύτηκαν και άλλοι ενδιαφέρθηκαν κατευθείαν. Τα λίγα άτομα που ενδιαφέρθηκαν και η Ocean τους ήξερε σαν λάτρεις της θεάς, τους έδωσε οδηγίες πώς να πάνε στο ξέφωτο και τους ζήτησε να μαζέψουν λουλούδια και ξύλα για να κάνουν τον βωμό στην θεά. Το γκρουπάκι των ατόμων ξεκίνησε το ταξίδι του μέσα στο δάσος και η Ocean έφυγε καβάλα στο άλογο της προς την άλλη μεριά, προς τον Άγιο.
Στον δρόμο συνειδητοποίησε πως όσο είχε να κάνει με τους ανθρώπους, αυτό που είχε γίνει δύο μέρες πριν στον γάμο της Sweet, σχεδόν το ξεχνούσε. Την στιγμή όμως που έμενε μόνη της, τα πάντα ξαναζωντάνευαν, μέχρι και η παραμικρή λεπτομέρεια. Έκλεισε σφιχτά τα μάτια της, πήρε μια βαθιά ανάσα και προσπάθησε να το ξεχάσει. «Λίγες μέρες ακόμα» σκέφτηκε. Και συνέχισε να καλπάζει κάτω από τον ζεστό ήλιο.

Τα δέντρα άρχισαν να αραιώνουν και ένα μικρό ξέφωτο ξανοίχτηκε μπροστά του. Ο κόσμος δεν ήταν πολύς αλλά ήταν ζωντανός και ενεργητικός. Κάποια ρύθμιζαν τις τελευταίες λεπτομέρειες του στολισμού. Γιρλάντες από λουλούδια πήγαιναν από κλαδί σε κλαδί, αχυρένια ομοιώματα βρίσκονταν τοποθετημένα σε συγκεκριμένα σημεία και φυσικά στο κέντρο του ξέφωτου βρισκόταν ο βωμός της θεάς όπου έκαιγε μια μεγάλη φωτιά. Άλλοι φαινόταν να μην έχουν κάποια ασχολία εκείνη τη στιγμή κι απλά διασκέδαζαν λέγοντας χωρατά σε πηγαδάκια και πίνοντας κρασί. Ενώ υπήρχαν και αυτοί που ακόνιζαν το μαχαίρι του ή τέντωναν το τόξο τους, δίχως άλλο οι μελλοντικοί του ανταγωνιστές. Ξεπέζεψε το άλογο και τραβώντας το απ' το χαλινάρι συνέχισε πεζός.

Η Βοu είδε τον Οseo, τον πολύχρωμο παπαγάλο του Τaunus, να φτερουγίζει ανήσυχος με μια παράξενη λάμψη στα μάτια. Την είχε ξαναδεί αυτή την πονηρή γυαλάδα και μεμιάς τον κατάλαβε.
"Βρε έκλυτο και ασύδοτο πουλί, είδες την Mpeka.tsoula και σου γυάλισε; Αλλά τι να σου κάνω; Ό,τι τ' αφεντικό σου, τα ίδια κι εσύ... Αλλά συγχωρείσαι, πουλί είσαι, μπήκε η άνοιξη, να μην τσιλιμπουρδίσεις λιγάκι; Άντε-άντε, και στη γιορτή, θα έχει κάθε λογής μπεκατσούλες και περδικες ορθοβύζες και καμαρωτές να το γλεντήσεις..."
Κρυφογελώντας η Bou, άφησε τον Oseo να γλυκοκοιτάει ό,τι θηλυκό φτερούγιζε μπροστά του και πήγε να δει πώς πηγαίνανε οι προετοιμασίες της γιορτής...

Είχε στείλει το ταχυδρομικό της πουλί, την πιστή της Mpeka.tsoula, την προηγούμενη μέρα στον Eudoxo για να του πει για την γιορτή. Όμως ήταν σίγουρη πως αυτός θα ανυπομονούσε τόσο πολύ να πάει, που θα χε φύγει μόνος του χωρίς να πει τίποτα σε κανέναν άλλο.
Όταν η Ocean έφτασε στην πόλη έμαθε πως όντως είχε φύγει μόνος του τα χαράματα. Κλασσικά, μάζεψε τον κόσμο στην πλατεία, τους είπε για την γιορτή και περίμενε τους ενδιαφερόμενους να έρθουν μαζί της. Μαζευτήκαν και ξεκίνησαν.
Το ταξίδι ήταν μακρύ και κουραστικό αλλά η παρέα είχε χαρούμενη διάθεση, στο κάτω κάτω η γιορτή της Πρωτομαγιάς ήταν πάντα κάτι το ευχάριστο.
Το βράδυ αποφάσισαν να το περάσουν στις παρυφές του δάσους. Στρώσαν τα πανωφόρια τους χώμα και κάναν πηγαδάκια, μιλώντας, γελώντας και πίνοντας από το κρασί που χαν φέρει μαζί τους.
Η Ocean τους κοιτούσε από λίγο πιο μακριά και χαιρόταν που τους έβλεπε τόσο ενθουσιασμένους. Ξάπλωσε στο χώμα και κοιτούσε τα αστέρια που φαίνονταν στα κενά που αφήναν τα δέντρα, πόσο πιο διαφορετικά της φαίνονταν δύο μέρες πριν. Φυσούσε ελαφρά και το βραδινό αεράκι ήταν λίγο τσουχτερό. Ανακάθισε και μαζεύτηκε στον μανδύα της κοίταξε τους άλλους, μερικοί ήταν ξύπνιοι και μιλούσαν χαμηλόφωνα, οι περισσότεροι όμως είχαν κοιμηθεί. H Ocean σηκώθηκε και αποφάσισε να κάνει μια μικρή βόλτα.
Προχώρησε μέσα στα δέντρα. Η μυρωδιά από το χώμα ήταν έντονη και ο ήχος του αέρα που κουνούσε τα φύλλα χαλαρωτικός!! Πήρε μια βαθειά ανάσα ακούγοντας τους ήχους της φύσης. Εκείνη την στιγμή από μακριά ακούστηκε το ουρλιαχτό ενός λύκου, «ένας λύκος» σκέφτηκε και αυτόματα της ήρθε το όνομα του στο μυαλό. Ξαναζωντάνεψε εκείνη η βραδιά μπροστά στα μάτια της. «Και αν είχα ακολουθήσει την κόκκινη κλωστή?» Αποφάσισε να γυρίσει πίσω στο γκρουπ και να ξεχαστεί. Έκανε μεταβολή και γύρισε. Όλοι είχαν πλέον κοιμηθεί. Έστρωσε και αυτή το πανωφόρι της το χώμα και ξάπλωσε.
Την επόμενη μέρα τα χαράματα σηκωθήκαν όλοι. Έκαναν πρωινό και ξεκίνησαν το ταξίδι τους για το ξέφωτο. Έμεναν λίγες ώρες πορεία μέσα στο δάσος και θα έφταναν. Αυτές οι ώρες πέρασαν ευχάριστα σαν να κάναν βόλτα, μάζευαν λουλούδια, τραγουδούσαν και λέγαν αστεία.
Λίγο πριν φτάσουν στο ξέφωτο η Ocean έψαξε στο σακίδιό της, έβγαλε την μάσκα της και την φόρεσε. Η γιορτή ήταν κοντά…

H Γιορτή του Beltane θα συνεχιστεί εδώ:

http://rkpagan.aforumfree.com

Όσοι πιστοί προσέλθετε!!!!



Ζητούμε συγνώμη για την ταλαιπωρία